Choroba psychiczna, zaburzenia psychiczne. Tabu współczesnego społeczeństwa?

Co znajduje się w artykule?

Choroba psychiczna – tabu współczesnego społeczeństwa ?

Cel: Przeciwdziałanie stygmatyzacji osób chorych psychicznie, łamanie tabu na temat chorób psychicznych.


Choroba psychiczna to 

 

„Nazewnictwo zjawisk klinicznych z zakresu zdrowia psychicznego i jego zaburzeń stosowane w psychiatrii (nazwy objawów psychopatologicznych, zespołów, zaburzeń, chorób) jest w dużym stopniu odzwierciedleniem poglądów społeczeństwa na zaburzenia psychiczne, na granice pomiędzy normą a patologią, na relacje pomiędzy duszą a ciałem. Jest więc zrozumiałe, że to, co w społeczeństwach cywilizowanych uchodzi za przejaw nienormalności, w innych może być cechą normalną lub jedynie  zabobonem uwarunkowanym kulturowo. Granica pomiędzy tzw. norma psychiczną a patologią (anormalnością) może być nieostra, płynna, uwarunkowana czynnikami społeczno-kulturowymi”  więcej 

 

Tak definiuje to w roku 2007 profesor Stanisław Pużyński i zatrzymam się tylko na niej, żeby dobrze ją zrozumieć.

Wynika z niej jasno, że choroba psychiczna to kwestia moich i Twoich poglądów, na temat tego co jest normalne, a co już nie. Co jest dziwaczne, a co jest spoko.

 

Pacjenci/klienci przychodzący do gabinetów psychoterapeutyczny czy psychologicznych są spętani i przerażeni myślami, że są chorzy psychicznie, nienormalni, nieadekwatni. Ciągle się upewniają, czy ja jestem normalna/ normalny?

Ponieważ: Obgryzam paznokcie, myślę godzinami, nie mogę się zebrać do pracy, nie lubię podróżować, nie lubię zakupów, zdarza mi się krzyczeć pod mostem, jestem ciągle wściekła, jestem smutna, jestem płaczliwa, boję się rozmawiać z ludźmi, ciągle jestem głodna.

Właśnie wspomniane uczucia, chwilowe emocje –  czynią nas człowiekiem. Odrębną od innych istotą swoistym fenomenem. To te szczegóły, chwilowe stany emocjonalne odróżniają nas od innych, te wyjątkowe małe dziwactwa, to za nie zazwyczaj kochamy się nawzajem, rozumiemy, pomagamy sobie. To te małe słabostki  pomagają nam przetrwać.

 

Każdy z nas może przeżyć epizod depresyjny; epizod depresyjno- maniakalny; napad paniki; lęku; obniżenie nastroju, możesz do krwi obgryzać paznokcie u rąk i u nóg i przestać; możesz mieć natrętne myśli (w głowie powtarzać rymowanki); kompulsje (sprawdzać po 200 razy czy wyłączyłeś światło, żelazko), obsesje (myć kabinę prysznicową jak zauważysz dwie kropki).

I nie czyni to Nas chorymi psychicznie na całe życie. Nie znaczy to, że jesteśmy nie zdolni do życia w społeczeństwie. Przy wsparciu i pomocy innych spokojnie każdy z nas może sobie z tym poradzić.

 

 

Nie chce przy okazji tego wpisu dać do zrozumienia, że nie ma choroby psychicznej, albo, że zależy od definicji.

 

Chce jasno powiedzieć, że chorzy psychicznie ludzie są wśród nas, są obok nas, a nawet, że są w każdym z nas. Ponieważ każdemu z nas może w ciągu całego życia zdarzyć się czasowe zaburzenie po prostu.

Możesz to przeżyć i wrócić normalnie do pracy, rodziny i swoich obowiązków. Statystycznie co czwarty Polak ma problemy psychiczne.

 

I jeżeli co czwarty Polak otrzymałby na czas wsparcie i pomoc to zyskalibyśmy wszyscy, nie tylko osoba, która czasowo doświadcza cierpienia.

Choroba psychiczna bez wątpienia jest nadal tematem tabu współczesnego społeczeństwa.  I to jest bardzo niepokojące.  Świadomość ludzi XXI wieku utknęła w początkach XIX gdzie; zabobony, uprzedzenia, stereotypy i generalizację doprowadzały do wielkich nieszczęść nie tylko jednostki.

 

Może czas to zmienić ? Może czas uwierzyć, że Ciebie też może to dotyczyć ?

Przejmująca kampania społeczna, a że obrazkami i muzyką czasem łatwiej poruszyć, przynajmniej mnie. Zamieszczam link

 

Tak na koniec zamieszczam link do listy, być może w historiach, któregoś z bohaterów odnajdziesz cząstkę siebie, albo polubisz któregoś z nich, będzie Ci bliski. Albo pomyślisz cholera mam podobnie

 

 

 

Choroba psychiczna na wielkim ekranie kliknij

Dodaj komentarz