Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCDP) – tyrania powinności
Czy mam zaburzenia obsesyjno-kompulsywne?
Jeśli podejrzewasz u siebie to zaburzenie, przeczytaj uważnie artykuł i rozwiąż test na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Jeśli okaże się, że należysz do tego zacnego grona, możesz dalej szukać informacji i pracować nad sobą samodzielnie. Możesz także zadzwonić i skonsultować się z nami:
Tel: 509 405 556 E-mail: gabinet@karinaszczesna.pl
Jeśli masz podejrzenie, że osoba Ci bliska boryka się z tymi problemami, porozmawiaj z nią i zachęć do rozwiązania załączonego testu. Może uda się ją przekonać do konsultacji, a następnie do podjęcia psychoterapii.
U kogo występują zaburzenia obsesyjno-kompulsywne?
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne jest dość powszechnym zaburzeniem – z różnych badań wynika, że częstotliwość jego występowania wynosi około 5%. Częściej jest rozpoznawane u mężczyzn niż u kobiet i prawdopodobnie występuje rodzinnie.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne – objawy
Osoba z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym jest właściwie więźniem swojego surowego, wiecznie czujnego sumienia. Wciąż i nieustannie dąży do doskonałości.
Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że wielu pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym (OCDP) nie musi przejawiać żadnych obsesji, kompulsji czy natręctw (czyli OCD). Te dwa problemy mogą łączyć się w jedną całość, ale niekoniecznie. O obsesjach i kompulsjach przeczytasz w innym artykule. W tym artykule skupimy się na perfekcjonizmie, kontroli, przymusie i pracy.
Życie w niewoli…
1.Perfekcjonizmu i dążeniu do ideału
Reguły, listy, organizacja i plany często same w sobie stają się celem, ponieważ osoba zaburzona traci główny zamysł z oczu i przestaje widzieć główny cel tego, co robi. Same czynności stają się utrapieniem. Przygotowany plan musi być wykonany idealnie. Po co? Tego już nie wiadomo. Nie wie, po co i dlaczego tworzy listę zadań, ale wie, że jeśli jej nie wykona w sposób idealny, będzie się to wiązało z katastrofą.
Skoncentrowanie na szczegółach i dopieszczaniu każdego elementu zadania nie pozwala jej wykonać zlecenia czy oddać projektu w terminie. Zaabsorbowanie szczegółami prowadzi w końcu do braku skuteczności i problemów w podejmowaniu decyzji. Osoby takie chcą, aby każdy myślał i działał tak samo, jak one. Nie dopuszczają różnorodności czy innego podejścia do pracy lub życia, co prowadzi do problemów interpersonalnych.
2. Kontroli
Osoby z tym zaburzeniem nie mogą nawet na chwilę przestać kontrolować siebie, swoich emocji i doznań oraz otoczenia. To sprawia, że są bezkompromisowe i sztywne w działaniu oraz bywają nieugięte w kwestiach moralności, etyki czy wartości. Wykazują brak sympatii i współczucia dla codziennych kłopotów, niedoskonałości ludzkich zachowań, a także małych problemów innych ludzi, które wskazują na to, że jesteśmy istotami niedoskonałymi.
Przesadnie kontrolują świat zewnętrzny, mają problem z delegowaniem czy odpuszczaniem zadań, bo wszystko zrobią lepiej. Każde zadanie wykonane przez partnera czy dziecko może być poprawione tylko przez tę osobę, ponieważ ona zrobi to idealnie. Wewnętrznie przeżywają mękę, kontrolując i analizując każdy gest, zachowanie, a nawet zdanie, które wypowiedziały i bez przerwy powracają do tych zdarzeń.
3. Przymusu
Osoba z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi jest opętana wykonywaniem wszystkiego w sposób idealny, nie przyjmując faktu, że ideał jest nieosiągalny, więc nieustannie doświadcza uczucia przegranej lub porażki w walce o perfekcję. To zaplątanie sprawia, że grzęźnie w przymusach i powinnościach. Nie potrafi działać swobodnie, elastycznie i z lekkością, zaznając przy tym spełnienia czy satysfakcji. Stawia sobie nierealne wymagania, sądząc, że to życie, firma lub szef narzuca takie twarde reguły gry.
4. Pracy
Praca, praca i jeszcze raz praca. To najważniejsza, wręcz kluczowa sfera osoby z tym zaburzeniem. Często są to pracoholicy, którzy szczegółowo planują nawet swój czas wolny czy własne przyjemności.
Praca jednak nie przynosi dreszczyku emocji, chęci i napędzania na kolejne etapy. Staje się męczarnią, wyzutą z wszelkiej radości. Taką relację przytoczę z książki “Psychologiczny autoportret”:
“Walter P., dwudziestodziewięcioletni fizyk, żył w nieustannym kołowrocie pracy i zmartwień, wyzuty z wszelkiej radości. W końcu zwrócił się o pomoc”.
“Za dużo pracuję. Zawsze tak było – powiedział. Nie mam pojęcia, dlaczego to robię. Odczuwam głęboką potrzebę pracy, dążenia do czegoś. Jeżeli nie pracuję, to nie wiem, czym wypełnić sobie czas. Na tym polegały moje kłopoty na uniwersytecie. Czytałem wszystko o wszystkim. Nie potrafiłem wybierać. Pamiętam jednego kolegę, któremu bardzo zazdrościłem. Kiedy rozmawiałem z nim o jego badaniach, oczy mu błyszczały od entuzjazmu. Był pełen zainteresowania, podekscytowany tym, co robi. Ten facet potrafił wejść do czytelni i powiedzieć: {{ o rany, popatrz na te wszystkie fantastyczne książki, z których tyle można się dowiedzieć! }} Za to ja, kiedy wchodziłem do czytelni, zawsze myślałem sobie w duchu: {{ jakie to przygnębiające – popatrz na te wszystkie książki, które powinieneś znać, a których nigdy nie czytałeś}}”.
Fragment tego tekstu,w moim przekonaniu, pokazuje różnicę w myśleniu i postawie osoby, pracującej z wyboru i chęci i osoby przymuszonej wewnętrznie.
Jak sobie masz poradzić z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym? Co masz robić ?
Usłyszałam takie, zdanie; no dobrze, tak piszesz o tych zaburzeniach i problemach, ale jak sobie mam z tym radzić? Wiem, że już to mam i co z tego? Bardzo się cieszę, że to stwierdzenie padło, bo „klątwa wiedzy” i nieświadomość, dotyka, nie tylko Ciebie, ale i mnie osobiście.
Jak sobie z tym radzić? To co w Twoim przypadku najbardziej będzie pomocne, aby wyjść z niewoli; nieustannej pracy, perfekcjonizmu, poczucia przymusu i kontroli to rozluźnianie się. Akceptacja, powierzanie (delegowanie zadań, zaufanie innym). Przyznanie się do własnej słabości, do tego, że ktoś nie musi być idealny i Ty nigdy nie będziesz idealny. Brzmi jak science fiction? Wiem.
Dlatego proponuję, zacząć od małych kroków, małych pytań, małych zadań. Nasz mózg uwielbia zagadki, pytania i rozwiązywanie układanek. Należy je zadawać w umiejętny sposób. Małymi kroczkami, małymi pytaniami.
Przygotowałam zestaw 8 ćwiczeń, sposobów, które mogą wspomóc Ciebie w pracy nad Twoim rozluźnianiem się, nad puszczaniem kontroli. Zestaw ten prowadzi do szukania przyjemności w życiu i umiejętności odpuszczania.
Nie bez powodu, na liście tej jako, pierwsze ćwiczenie proponuję zrobienie listy, które wszak uwielbiasz stwórz taką listę, listę 10 zajęć, które sprawiają Ci przyjemność i przejdź do kolejnych zadań.
Jeśli zainteresował Cię temat zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, skorzystaj z dodatkowych źródeł, narzędzi
Co dają Tobie dodatkowe źródła, w tym przypadku filmy?
Szersze spojrzenie, dystans, a właśnie o to, najczęściej chodzi, żebyś złapał dystans, abyś mógł(a) spojrzeć na problem z szerszej perspektywy, z lotu ptaka.
Łatwiej Ci będzie kombinować i odpowiadać na pytania, jak bohater mógł rozwiązać swój problem, jak mógł się zachować, w konkretnej sytuacji niż produkować, takie odpowiedzi dla samego siebie.
Jak zmieniłbyś podejście bohatera filmu do sprawy ? do problemu? w czym się z nim zgadzasz, a co jest dla Ciebie zupełnie niezrozumiałe ? Czym Cię złości, a czym rozczula? Jakie zachowania uważasz, za dobre i przyjemne, a z jakimi się zupełnie nie zgadzasz?
Zapisz sobie notatki, pytania jakie Ci się nasuwają po obejrzeniu filmu, zapisz jakie masz obserwację na temat bohaterów i zastanów się Co to mówi o Tobie ? Jak możesz to wykorzystać w swoim życiu, w swoim zachowaniu? W swoim podejściu do świata?
4 filmy o zaburzeniach obsesyjno kompulsywnych
- “Aviator” 2004
Człowiek o wielkich ambicjach, po raz pierwszy zetknął się z ceną sławy, bogactwa i własnej obsesji – perfekcjonizmu. - “Lepiej być nie może” Melvin Udall 1997
Melvin Udall, to w życiu prywatnym zgryźliwy i cyniczny samotnik, który cierpi na nerwicę natręctw. Każde mydło wykorzystuje tylko i wyłącznie raz, a dom zamyka serią wyuczonych i dokładnie wyliczonych ruchów. - “Hannibal” 2003
Doktor Hannibal Lecter po ucieczce ze szpitala psychiatrycznego osiadł we Florencji, gdzie został kustoszem w muzeum. Wiedzie spokojne, wysmakowane życie. Agentka FBI , która przeżywa załamanie nerwowe po nieudanej akcji, otrzymuje pewnego dnia list od doktora. Z nową energią zaczyna go szukać. - “Free Solo – ekstremalna wspinaczka” 2008
Alex Honnold postanowił dokonać niemożliwego i spełnić życiowe marzenie – wspiąć się na majestatyczny El Capitan w parku narodowym Yosemite. Alex niczego nie tłumaczy, ale po prostu wspina się dalej, wyznaczając limity ludzkiej wytrzymałości.
Przydatne linki
- 8 sposobów, które mogą Tobie pomóc w codziennym funkcjonowaniu
- Interesujesz się psychologią i lubisz oglądać filmy? Sprawdź 10 najlepszych filmów psychologicznych.
- Testy psychologiczne z natychmiastowym wynikiem