Osoba z tytułem magistra studiów humanistycznych, niekoniecznie z psychologii, która ukończyła co najmniej 4-letnią specjalistyczną szkołę psychoterapeutyczną w wybranym przez siebie nurcie.

Według europejskich standardów szkoły takie od swoich absolwentów wymagają – oprócz przygotowania teoretycznego z psychopatologii, treningów praktycznych własnych, prowadzenia i asystowania w treningach oraz warsztatach – stażu klinicznego, pracy pod superwizją oraz przejścia własnej psychoterapii.

Psychoterapeuta nie jest lekarzem nie wystawia zwolnień lekarskich, nie wypisuje recept.

Najprościej „człowiek, który zadaje pytania”.

Motywuje, zachęca do działania. Poszukuje z Tobą odpowiedzi na pytania, jak sobie poradzić w trudnej sytuacji. Pomaga nabrać dystansu do sytuacji, spojrzeć na to, z innej strony. Wyznacza wspólnie z Tobą cele i zachęca do zmiany, do działania.

Lekarz medycyny ze specjalizacją w psychiatrii zajmuje się badaniem, diagnozowaniem leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych. Jako lekarz stosuje głównie farmakoterapię, czyli wypisuje leki na recepty, kieruje na psychoterapię lub sam się jej podejmuje.

Niektóre zaburzenia i choroby psychiczne wymagają leczenia psychiatrycznego i dalej powinny być wspierane przez psychoterapię.

Psychiatra ma uprawnienia do wystawianie zwolnień lekarskich.

Osoba, która ukończyła studia magisterskie z zakresu psychologii. Korzystając z poznanych koncepcji psychologicznych oraz narzędzi badawczych (testów, kwestionariuszy, ankiet) udzielać może porad i wsparcia, przeprowadzać diagnozę psychologiczną, zajmować się orzecznictwem, prowadzić szkolenia, natomiast sam dyplom magisterski z psychologii nie uprawnia do prowadzenia psychoterapii.

Wybór należy potraktować poważnie. Psychoterapia to ogromna inwestycja nie tylko pieniędzy, lecz przede wszystkim czasu i energii. Należy zaufać własnym uczuciom i intuicji. Przeważnie już po jednym spotkaniu jesteś w stanie wychwycić dobrą lub złą energię między Tobą a psychoterapeutą. Nie lekceważ własnej intuicji i przeczuciom.

W mojej praktyce – przed rozpoczęciem terapii psychoterapeutycznej – proponuję trzy pierwsze spotkania, aby wybór był pełen i bez wątpliwości. Po trzech spotkania i „zbadaniu“, czy możemy ze sobą pracować, rozpoczynamy proces terapeutyczny, bądź żegnam się z klientem, zachęcając do poszukiwań innego terapeuty, z którym będzie mógł pracować.

Nie krępuj się zapytać o interesujące Cię sprawy, zobacz, czy miejsce,  w którym jesteś Ci odpowiada, czy gabinet jest dla Ciebie komfortowy?

Zapytaj o certyfikat i uprawnienia, instytucje szkolącą, czy sam terapeuta przeszedł psychoterapię własną, ile godzin? Czy superwizuje swoją pracę?

W przypadku indywidualnej psychoterapii rozwojowej spotkania – sesje trwają 50 minut. I odbywają się raz w tygodniu, o określonej godzinie i w wybranym dniu. Są one raczej stałe.

W coachingu spotkania – rozmowy trwają od 50 do 60 minut , odbywają się raz na dwa trzy tygodnie.

Nie jestem w stanie określić ilości spotkań, czasu trwania.
Proces terapeutyczny, to kwestia bardzo indywidualna, jednak jeżeli mówimy o terapii rozwojowej, to jest to zazwyczaj długofalowy proces trwający od 2 do 5 lat, a czasem i 8 w zależności od problemów, z którymi osoba się boryka.

Jednak ostateczna decyzja jest zawsze po stronie klienta. To klient decyduje, kiedy kończy terapię, a zatem może zakończyć po roku, 6 miesiącach.

To nic innego jak słowna umowa pomiędzy psychoterapeutą a klientem/pacjentem/coachowanym, parą czy grupą określający warunki, reguły i zasady, jakie obowiązują w trakcie trwania wspólnej pracy. Określają: zazwyczaj cele i problemy, którymi będziemy się zajmować (mogą one ulegać zmianą i weryfikacją). Określają: czas trwania sesji, terminy spotkań, zasady odwoływania sesji, honorarium i wreszcie zasady kończenia terapii.

Regularne spotkania psychoterapeuty z superwizorem.
Polegają ona na konsultowaniu, sprawdzaniu pracy z klientem, pacjentem coachowanym, pary czy grupy.

Psychoterapeuta z superwizorem śledzi proces klienta, sprawdza i przygląda się własnemu doświadczeniu w pracy. Szuka wspólnie z superwizorem rozwiązań na pojawiające się trudności. Nieustannie sprawdza, czy nie rzutuje na klienta własnych problemów i rozwiązań.

Celem superwizji jest zapewnienie wysokiej jakości usług, ale przede wszystkim bezpieczeństwa klientów.

Superwizja może odbywać się indywidualnie bądź grupowo.

Regularne indywidualne spotkania psychoterapeuty z superwizorem.

Regularne spotkania psychoterapeuty z innymi psychoterapeutami i z superwizorem.

Superwizja grupowa to dyskusja wielu psychoterapeutów i superwizora mająca na celu konsultacje, rozwianie wątpliwości i nadanie kierunku dalszej pracy z klientem.

Superwizor jest to, ekspert w dziedzinie psychoterapii, psychologii z wieloletnim doświadczeniem, który posiada certyfikat i uprawnienia do prowadzenia superwizji i konsultowania pracy psychoterapeutów.

„Celem terapii małżeńskiej jest zmiana. Zarówno każdego z partnerów, jak i całego układu małżeńskiego. Mimo ogromnego cierpienia wiele par usiłuje radzić sobie z trudnościami i zaburzeniami nie poprzez podjęcie trudów terapii, lecz przez pogodzenie się z istniejącą sytuacją. W psychoterapii pary pracuje się przede wszystkim nad osiągnięciem bliskości pary poprzez wewnętrzne oddzielenie się i odgraniczanie.“ – Związek dwojga Jurg Willi

Grupa taka jest zawiązywana przez osoby przeżywające podobne trudności. Uczestnicy spotykają się i udzielają wzajemnie wsparcia emocjonalnego, wymieniają doświadczeniami, szukają rozwiązań dla siebie nawzajem. Jest to miejsce, gdzie członkowie budują siłę, podtrzymują nadzieję po prostu są ze sobą.

Zazwyczaj grupa taka, nie jest po, to, aby poszerzać świadomość, przepracowywać problemy, nie jest grupą, gdzie pracuje się terapeutycznie nad zmianą zachowań członków.