Psychoterapia par, a zakochanie, 5 faz związku

Co znajduje się w artykule?



Psychoterapia par ! Nigdy my jesteśmy zakochani !



Psychoterapia par na początku związku, kiedy zakochanie unosi nas ponad chodnikami i jesteśmy odurzeni miłością, wtedy praca nad związkiem, to odległa galaktyka, o której istnieniu nikt z nas, ani nie chce wiedzieć, ani dopuścić do świadomości. I oczywiście z jednej strony to bardzo dobrze, ale jest i druga strona medalu. Bo właśnie poszukiwanie informacji na temat związków, problemów i kryzysów, jakie mogą się pojawić. Kiedy zakochanie zalewa nas feromonami.Wydaje się być zbawienne, dla przyszłości pary.


Zakochanie to bardzo przyjemny stan, pewnego rodzaju upojenia, zespolenia. Jesteśmy wtedy jednością, przez socjologów i psychologów stan ten porównywany jest z połączeniem symbiotycznym, jakie dziecko przeżywa z matką w czasie niemowlęctwa. Ach! Jakie to przyjemne! Znaleźliśmy swoje „dopełnienie”, swoją „drugą połowę”, „rozumiemy się bez słów”, „on/a jest taki sam jak ja”, „te same pragnienia, wartości, zainteresowania”, ba „nawet wie co ja myślę w danym momencie” „Ja” zmienia się w „My” i jest cudownie.


I to bardzo dobrze, niech to trwa, jak najdłużej, trzymam kciuki! Jeżeli jesteś w stanie zakochania, to nie czytaj dalej, wróć do tekstu i przeczytaj jak motyle w brzuchu zaczną ustępować i jak pierwszy skowronek przyniesie w dziubku gałązkę z pytaniem dlaczego on, o tym nie wiedział? No przecież !? Jeśli właśnie zauważyłeś pierwsze objawy czyli różnice między Wami? Czytaj dalej…


5 faz związku według Bogdana Wojciszke


Zakochanie


Zakochanie ma to do siebie, że jest burzliwe i piękne, acz krótkotrwałe. I to dobrze, bo nie wiem, czy ktoś wytrzymałby długo bez spania, jedzenia i na takim speedzie. Jednak zakochanie, kiedy występuje przede wszystkim namiętność – nie ma nic wspólnego z miłością! Oprócz zakochania według Bogdana Wojciszke są jeszcze inne, jakże ciekawe fazy związku

Romantyczne początki


Romantycznie początki, kiedy jest namiętność i rodzi się związkowa intymność. Czyli ten świat, do którego macie dostęp tylko Wy. „Wypracowujecie” swój intymny język, symbole, Wasze charakterystyczne nazwy, na niektóre zachowania, gesty. Kiedy odkrywacie przed partnerem swoje intymne światy. Zwiększacie do siebie zaufanie, to ten czas, kiedy upodabniacie się do siebie. Wtedy nawet, jeśli związek jest w nie najlepszej kondycji, będziecie przekonani o miłości swojego partnera, a złą kondycję, złe zachowanie będziecie tłumaczyć, czynnikami zewnętrznymi, przyczynami obiektywnymi, bardzo rzadko brakiem miłości ze strony partnera.

Związek kompletny


Związek kompletny obejmuje namiętność, intymność i zaangażowanie. Można by powiedzieć stan idealny, jednak, to czas, kiedy mogą pojawić się pierwsze pułapki i zagrożenia. Taką najczęstszą pułapką w tej fazie to zazdrość. Zazdrość wiąże się z samooceną najczęściej jednego z partnerów tzn. jak oceniam siebie w kontekście wybranej osoby. U partnerów bardzo zaangażowanych w związek, a tym samym uzależnionych od siebie bardziej zazdrosnym będzie ten partner, który bardziej będzie uzależniony i zaangażowany, będzie się czuł mniej bezpiecznie, będzie czuł większy pociąg erotyczny, gdyż bardziej idealizuje partnera. Jeśli związek rozwiąże albo ominie ten problem przejdzie do kolejnej fazy.

Związek przyjacielski


Związek przyjacielski wygasa namiętność, związek opiera się głównie na intymności i zaangażowaniu. Jednak my ludzie źle znosimy niedobór stymulacji. Z czasem ekscytacja partnerem zanika, pojawia się rutyna, szara rzeczywistość, habituacja czyli „utrata zainteresowania dla obiektów, które straciły walor nowości”73. W tej fazie partnerzy mogą wpaść w szereg pułapek; i wtedy związek może przeżywać wiele kryzysów.

Jedną z nich jest pułapka poświęcania, dokładniej przyjrzymy się temu problemowi poniżej.

Kolejną pułapką jest pułapka obowiązku. Często szukamy wyjaśnienia przyczyn własnego zachowania w uzasadnieniu zewnętrznym. I tak, kiedy pewne uczucia znikają, a my sami zmieniamy się dojrzewamy, rozwijamy , odnosimy sukcesy zawodowe. Możemy sądzić, na przykład, że gdyby partner był bardziej; aktywny, częściej bywał w domu, zajmował się nami etc. to nasze życie wyglądałoby inaczej. Jednak zostaje z tym starym „nudziarzem” z poczucia obowiązku, a takie nastawienie może pomniejszyć uczucia, przyjemność, szacunek i troskę o partnera.

Bezkonfliktowość, w niektórych przypadkach również może okazać się pułapką dla związku. W jakich przypadkach? kiedy doprowadza do unikania źródła konfliktu, uniemożliwia to umiejętne porozumiewanie się i czerpanie radości z pojednania. Natomiast partnerzy stosujący zasadę „oko za oko” szybko wpadają w pułapkę sprawiedliwości, gdyż związek staje się areną walki i wymierzania sprawiedliwości.

Związek pusty


Związek pusty jeśli związek dojdzie do tej fazy następuje zanik intymności, a jedynym elementem podtrzymującym związek jest motywacja trwania i niechęć do zmian. Lęk przed nieznanym. Satysfakcja partnerów ze związku wolno maleje , trwają, ale związek jest pusty i żyją obok. Niestety większość związków młodych ludzi kończy się właśnie tą fazą, w której następuje rozstanie.

Niektóre publikacje dodają jeszcze do tego rozpad związku, czyli wycofanie zaangażowania.


Psychoterapia par - pustka
Zakochanie psychoterapia par – symbol pustki w związku


Zakochanie i miłość w psychoterapii par


Ludzie myślą, że kochać to rzecz prosta, natomiast trudne jest znalezienie właściwego obiektu miłości, zdobycie czyjegoś uczucia”. Czyli zakochanie się w kimś wydaje się dla nas sprawą priorytetową.

A więc wybieramy i zdobywamy obiekt. W „kulturze, w której przeważa orientacja handlowa i w której sukces materialny jest najwyższą wartością, stosunki w dziedzinie ludzkiej miłości podlegają temu samemu schematowi wymiany” czyli jestem z Tobą dopóty, dopóki mi się opłaca, dopóki spełniasz moje warunki, dopóki robisz co chcę. I rację ma wokalista Happysad śpiewając:


Ile jestem ci winien? 
Ile policzyłaś mi za swą przyjaźń? 

Ale kiedy wszystko już oddam, czy 
będziesz szczęśliwa i wolna czy…
będziesz szczęśliwa i wolna czy…
Ale zanim pójdę, ale zanim pójdę,
ale zanim pójdę chciałbym powiedzieć ci, że: 



Czy dla związku trzeba się poświęcać?


Miłość jest dzieckiem miłości nigdy zaś ujarzmienia


Pułapka dobroczynności i poświęcania się

Nawet jeśli „oddasz wszystko” i będziesz „poświęcać siebie”, to ta druga strona, nie będzie ani szczęśliwa, ani wolna, ani zakochana, ani wdzięczna, ani dobra dla Ciebie, ani nie będzie Cię uznawała. Będzie natomiast chciała, coraz więcej i będzie żyć w przekonaniu, że to jej się należy.


Zamiast poczucia szczęścia, będzie coraz bardziej nieszczęśliwa. Zamiast wolności będzie czuć zniewolenie, zamiast wdzięczności, będzie czuć złość. Zamiast odpowiedzialności za siebie i za swoje życie, będzie szukać usprawiedliwień i powodów, dla których jest nieszczęśliwa i tym powodem z pewnością będziesz Ty. Ponieważ ciągłe otrzymywanie dobra – nagród, prowadzi do przyzwyczajenia i spadku ich wartości. W miarę trwania związku ludzie mniej sprawiają przyjemności, a rośnie potencjalnie zdolność do wyrządzania przykrości. Łatwiej może zranić ktoś, kto wcześniej obdarowywał.


Zakochanie rodzi oczekiwania, rzeczywistość bywa inna


Można pogubić się w oczekiwaniach, ponieważ jesteśmy wychowywani w kulturze, gdzie „miłość nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma, miłość nigdy nie ustaje”. Można również postępować i dawać bez opamiętania przytaczając słowa: „Miłość polega na dawaniu, a nie braniu”.


Bo dawanie w miłości, to dawanie bez oczekiwań, bo jeżeli dajesz i w zamian oczekujesz uznania, miłości, akceptacji czy czegoś jeszcze, to de facto nie dajesz, tylko chcesz wywołać w drugiej osobie określony efekt.


Może zmięknie, może doceni, może się ocknie? Przestanie bić, pić, wychodzić, wyjeżdżać, wyzywać, odrzucać, tym razem będzie dobrze!


Nie będzie dobrze, dopóki Ty sam nie poczujesz tych uczuć wobec siebie. Jeżeli sam nie będziesz się doceniać, szanować, kochać, akceptować, uznawać. Jeżeli nie wypracujesz i nie określisz swoich granic, to świat tego za Ciebie nie zrobi! A na pewno nie osoba, o którą tak zabiegasz.


Czy doceniasz to co przychodzi Ci bez trudu? Przecież to oczywiste, że jak kopniesz psa, to on i tak przyjdzie i będzie merdać ogonem, jak tylko go przywołasz. Dość mocna metafora, jednak czasem, jest tak, żeby nas obudzić trzeba wstrząsu.


Zakochanie -Nie bądź jak piesek w związku
Zakochanie- Partner to nie piesek merdający ogonkiem

Praca nad związkiem

Zakochanie najpierw wobec siebie


Czy potrafisz najpierw obdarzyć miłością siebie. Zakochanie w sobie może polegać na tym, że zainteresujesz się sobą, wydaje się, że nie ma innej drogi do miłości drugiego. Odnieś wszystkie słowa hymnu o miłości do swojej osoby, zobacz w sobie, dobrego, zasługującego na miłość człowieka:


  • nie unoś się gniewem na siebie, kiedy kolejny raz, czegoś zapomniałaś/eś,
  • nie pamiętaj sobie złego, zacznij od dziś to zmieniać – zacznij pamiętać wszystko, co zrobiłeś dobrze, w tym dniu.
  • nie ciesz się jeśli ktoś zrobił Ci przykrość, albo Ciebie obraził,
  • uwierz w siebie, w swoje możliwości, we wszystko, co zaczynasz pokładaj nadzieje i nigdy w tym nie ustawaj. Bo miłość nigdy nie ustaje.

Kiedy zakochanie mija empatia może okazać się egoizmem

Często spotykam się w mojej pracy z taką Waszą obawą, że jeśli „nie będę” przejmować się nastrojami i humorami partnera, to będę po prostu egoistą. Jeśli partner jest smutny, to ja też jestem smutny, jeśli się cieszy to ja też się cieszę, jeśli złości to się po prostu kłócimy. Rozwiązuje za niego problemy, pomagam, myślę co i jak rozwiązać. Jestem osobą głęboko empatyczną i przejmuję czyjeś uczucia.

I tutaj muszę Cię bardzo zmartwić Twoje przejmowanie inaczej mówiąc” przejęcie” uczuć partnera nie ma nic wspólnego z empatią. Najczęściej w psychoterapii par, którą prowadzę, partnerzy zostawili swoją empatię dla partnera w fazie romantycznej. Nie potrafisz się wczuć w uczucia partnera, Ty je przejmujesz, podłączasz się pod nie. A to nie ma nic wspólnego z empatią. A paradoksalnie wychodzisz na egoistę, właśnie wtedy kiedy tak bardzo się przyjmujesz uczuciami partnera, ponieważ


Przykład numer 1


Wracasz do pracy w dobrym nastroje, wszystko poszło dobrze, klient zapłacił, masz ochotę świętować. Kupujesz wino i sushi, biegniesz do domu. A w domu partner w czarnej rozpaczy, w smutku, z jakiegoś powodu.

Wysłuchujesz partnera z szacunkiem, przykro Ci się robi, jednak utrzymujesz swój stan zadowolenia i dobrego nastroju. Otwierasz wino, wlewasz w kieliszki i opowiadasz o swoim dobrym dniu. Przytulasz, całujesz obejmujesz, i masz wiele siły, aby wspierać partnera w jego smutku. Jesteś zadowolony, więc dzielisz się swoim zadowoleniem, być może trochę przejdzie na partnera

Przykład numer 2


Wracasz do pracy w dobrym nastroje, wszystko poszło dobrze, klient zapłacił, masz ochotę świętować. Kupujesz wino i sushi, biegniesz do domu. A w domu partner w czarnej rozpaczy, w smutku, z jakiegoś powodu.

Wysłuchujesz partnera z szacunkiem, przykro Ci się robi, i popadasz na początek rozmowy w smutek, tak jak partner, ponieważ jesteś osobą empatyczną popadniesz również w rozpacz, kwestia czasu ponieważ wszystko co mówi partner współodczuwasz, potwierdzasz, cierpisz razem z nim. Przypominają Ci się Twoje smutki, rozczarowanie, zaczynasz opowiadać partnerowi o swoich doświadczeniach i razem lądujecie na kanapie, we łzach, a życie przygniata szarością.


Jak Ci się wydaje kto jest większym egoistą ?

No dobra, jak już sobie to wyjaśniliśmy idźmy dalej….. 🙂


Pracuj na sobą, od razu kiedy zakochanie pryśnie, albo kiedy zakochanie trwa

A zatem, jeżeli chcesz być naprawdę empatyczną osobą i za taką uchodzić w związku; to Twoim zadaniem będzie od dziś nie uspakajanie Twojej drugiej połowy, tylko akceptacja uczuć partnera, a potem zadawanie sobie następujących pytań


  • A co mo to robi?
  • Dlaczego ja właśnie teraz zacząłem się koncentrować na partnerze ?
  • Co takiego się ze mną dzieje?
  • Czego mi brakuje?
  • Czego bym teraz potrzebował ?
  • Jakie uczucia mi towarzyszą; Czy ja się boję?
  • Co mogę zrobić w tej sytuacji? Jak mogę zadbać o siebie? Może wyjdę na spacer ?
  • Czy ja sam jestem w dobrym czy złym humorze?

Może też jestem czymś zdenerwowany? Być może liczyłem, że partner będzie w dobrym nastroju i mi pomoże, Być może toczysz ze sobą taki monolog; przecież mam prawo od czasu do czasu być w złym nastroju. Niech teraz on sprawi, żeby mi się poprawiło, a nie tylko ja go wspieram i dbam o jego samopoczucie. Czemu partner nie zauważa, że jestem osłabiony, zmęczony etc.


I jak już Ty będziesz wiedział, co się z Tobą dzieje, wówczas możesz szczerze i otwarcie zakomunikować to partnerowi; daj to (jak mówią terapeuci Gestalt) do kontaktu. Powiedz co czujesz: że jest Ci smutno, źle, złościsz się, brakuje Ci tego, chcesz to…


chcę aby kochana osoba wzrastała i rozwijała się dla własnego dobra i w sposób dla niej odpowiedni, a nie po to, aby mi służyć

Autor nieznany


Zakochanie a psychoterapia par
Zakochanie a psychoterapia par, szczęśliwa para ze znakiem zwycięstwa

Podsumowując psychoterapia par a zakochanie


Psychoterapia par, a zakochanie, te dwie rzeczy nie mają ze sobą wiele wspólnego. A jednak powinny, psychoterapia par w rozumieniu, edukacji i samopoznania. Jeśli jesteś zakochany i chcesz, stworzyć stały, stabilny związek to rozwijaj się, szanuj siebie i partnera. Pozostań sobą i szukaj swoich odpowiedzi od razu w fazie romantycznej, wtedy jesteście najbardziej skłonni jesteśmy do kompromisów. I co chyba najważniejsze, a jednak wciąż najtrudniejsze związki przechodzą kryzysy, wiele kryzysów. Nie będzie idealnie, nie będzie tylko łatwo i przyjemnie. Będzie naprawdę bardzo różnie i to jest OK.



Dodaj komentarz